Przedstawiając w dalszej części poglądy o genezie należałoby w krótkim opisie nakreślić panujące w danym czasie relacje pomiędzy dworami polskim, litewskim oraz krzyżackim. Wskaże nam to przyczyny, dzięki którym doszło do związania się Litwinów z Polakami. W następstwie pojawią się przyczyny, które doprowadziły do pojawienia się oraz ugruntowania legendy wśród mieszkańców Wielkiego Księstwa Litewskiego. Okaże się, że legenda była najprawdopodobniej dziełem wielu autorów, za którymi opisali to szerzej w swoich dziełach znakomici uczeni tworzący na przestrzeni różnych epok. Już w XIV wieku Piotr z Dusburga przedstawił w swojej kronice informacje, które naprowadzały na trop legendy kolejnych uczonych. Jan Długosz wskazuje w swojej kronice niemal kompletną treść legendy, chociaż różni się ona w swoich szczegółach z podaniami litewskimi. Ponadto w Kronice Bychowca również znajdziemy wiele interesujących nas faktów. Najobszerniej na ten temat wypowiedział się Maciej Stryjkowski opisując w swojej kronice wiele szczegółów oraz przedstawiając całość podania. Powoduje to, że dzieło Stryjkowskiego stanowi podstawę niemal wszystkich badań na ten temat. Na tej bazie oraz na podstawie krótszych wzmianek zapisanych w innych źródłach, mit o rzymskim pochodzeniu narodu litewskiego stał się tematem badań wielu wybitnych uczonych takich jak Aleksander Brückner, Maria Zachara – Wawrzyńczyk, Elżbieta Kulicka, Marceli Antoniewicz oraz Jan Jurkiewicz. Dzieła, które powstały u wyżej wymienionych wybitnych uczonych będą stanowiły bazę dalszych rozważań nad mitem.