Mieszko I urodził się przypuszczalnie ok. 935 roku choć dokładna data nie jest znana. Zmarł 25 maja 992 roku. Jego ojcem był Siemomysł, od którego ok. 960 roku przejął władzę nad gnieźnieńskim grodem wraz z zależnymi ziemiami, które rozciągały się od środkowej Sprewy po Narew i Górny Wieprz oraz nad Wschodnim Pomorzem.
 |
| Mieszko I |
Był m.in. ojcem Świętosławy i Bolesława I Chrobrego, który po jego śmierci został kolejnym polskim władcą. Mieszko I związał się z czeskim księciem Bolesławem I, biorąc za żonę w 965 roku jego córkę Dobrawę, a w 966 roku za jego pośrednictwem przyjął chrzest, dzięki któremu zawarł "przyjaźń" z Cesarzem Niemieckim Ottonem I. Przyjaźń ta była dosyć kosztowna, ponieważ opłacana stałym trybutem aż po rzekę Wartę. Mieszko dysponował stałą drużyną wojskową w liczbie 3 tysięcy wojów, dzięki której w 967 roku rozbił najazd Wolinian, w których szeregach zginął saski banita Wichman będący jednocześnie krewnym cesarza jak i jego zaciekłym wrogiem. Wydarzenia te wzmocniły pozycje Mieszka I i pozwoliły mu w 968 roku na utworzenie misji chrystianizacyjnej podległej samemu Rzymowi, a kierowanej przez biskupa Jordana. Mieszko I zobowiązał się do zapewnienia materialnej pomocy w tworzeniu organizacji kościelnej na ziemiach polskich.
Gdy w 972 roku na ziemie Mieszka I uderzył margrabia łużycki Hodon, który to pod Cedynią poniósł klęskę, ledwo uchodząc z życiem, Cesarz niemiecki nakazał władcy polskiemu aby ten przysłał jako więźnia swojego syna Bolesława, który to miał być gwarantem pokoju pomiędzy oboma stronami. Po nagłej śmierci cesarza w 973 roku Mieszko I poparł w walce o tron jego bratanka, księcia bawarskiego Henryka Kłótnika, lecz nie angażował się silnie w powstały konflikt, co pozwoliło po Henrykowej porażce na odnowienie w 979 roku przyjaznych stosunków z Cesarstwem i jego nowym władcą Ottonem II. Mieszko, który w 977 roku owdowiał, pojął za żonę Odę, cesarską krewną. Po śmierci w 983 roku Ottona II Mieszko ponownie poparł księcia bawarskiego w walce o tron cesarski, lecz w latach 984 – 985 skierował swoje poparcie w stronę 4 letniego Ottona III, którego popierali panowie sascy. Do końca swojego życia Mieszko I wraz z panami saskimi zwalczał Wieletów, którzy po zwycięskim powstaniu w 983 roku poważnie zagrozili polskiemu zwierzchnictwu nad Środkowym i Zachodnim Pomorzem. Mieszko wykorzystując zaangażowanie czeskie po stronie księcia Henryka w walce o cesarski tron zajął Ziemię Krakowską, którą przekazał swojemu synowi Bolesławowi. W latach 988-989 zyskał on kosztem Czechów ziemie śląską, a w 990 roku odparł próbę ich odzyskania.
Około 991 roku Mieszko i Oda wraz ze swymi niepełnoletnimi dziećmi oddali państwo gnieźnieńskie pod opiekę papieża (Dagome iudex), chcąc je prawdopodobnie zabezpieczyć przed władczymi aspiracjami Bolesława Chrobrego – syna Mieszka I, a także utrzymać papieskie zwierzchnictwo nad polskimi ziemiami.
Mieszko I wprowadził Państwo Polskie w orbitę łacińskiego chrześcijaństwa, broniąc tym samym swoje ziemie przed zagrożeniem przymusowej chrystianizacji. Połączył w jednolitą strukturę otaczające go ziemie, stwarzając podwaliny pod Państwo Polskie, które wielokrotnie stawało się ważnym czynnikiem na europejskiej arenie. Był niewątpliwie władcą cechującym się umiejętnościami politycznymi jak również wojskowymi. Mądrze korzystał z tego co posiadał, a efekty jego działań były widoczne gołym okiem.
